Bir çift güvercin havalansa 

Yanık yanık koksa karanfil 

Değil bu anılacak şey değil 

Apansız geliyor aklıma

Melih Cevdet Anday

Pir Sultan Abdal Şenliklerine katılmak için Sivas’ta bir araya gelen aydın, sanatçı ve fikir insanlarımızın Madımak Otelinde acımasızca yakıldığı, aradan geçen 27 yılın ardından ise bizim de halen içimizi yakan, kavuran bir tarihtir 2 Temmuz 1993. Hafızalarımıza katliam olarak kazınan, tarihimizin en trajik olaylarından biridir…

Bir yanda şiirleri, şarkıları, türküleri, fikirleri bir araya getiren aydınlar, bir yanda ise karanlık ve vahşi bir zihniyet… Temmuz’un harını alevlerin körüklediği ve tek çıkış yolunun ölüm olduğu Madımak Oteli’nde toplum vicdanımız da küle çevrildi aslında.

Halbuki, kimseyi ötekileştirmeden olduğu gibi kabul edebilmek, farklılıklarımızı benimseyerek bir ve birlik olabilmek, hoşgörü ve barış içinde yaşayabilmek değil midir bu dünyanın en kıymetli zenginliği? Bir selam bir kötü sözden, yaşatmak can almaktan daha evla değil midir tüm dinlerde, öğretilerde?

Bu duygu ve düşüncelerle, Sivas’ta yitirdiğimiz canlarımızı bir kez daha rahmetle anıyor, ülkemizin ve toplumumuzun bir daha böylesi acılar yaşamamasını yürekten diliyorum.

Ülgür GÖKHAN 

Belediye Başkanı